KAGUYA HIME

Dawno temu, teren Japonii porastały lasy bambusowe, gdzie w małym, skromnym domu, żyli stary drwal i jego żona. Choć byli szczęśliwi, to żałowali, że nie mają potomka. Pewnego dnia, gdy starzec ścinał bambus, zauważył pień bambusa jarzącego się złotem. Gdy podszedł bliżej do pnia, ujrzał małą dziewczynkę, która przycupnęła w środku. Drwal zdecydował, że nie można jej zostawić w lesie, więc zabrał ją ze sobą do domu. Małżonkowie roztoczyli nad dziewczynką opiekę, traktując ją jak własną córkę. Podczas późniejszej wyprawy do lasu, starzec odkrył inny, jarzący się bambusowy pień, w którym odnalazł złoto.
Czas mijał, a dziewczynka, którą para nazwała Kaguya Hime (Księżniczka Bambusowa), szybko dorosła i zmieniła się w przepiękną kobietę. A od czasu odnalezienia złota w lesie bambusowym, małżonkowie stali się bardzo bogaci. W urodziny Kaguya Hime para wyprawiła wielkie przyjęcie.
Wieści o przyjęciu i przepięknej solenizantce z prędkością błyskawicy rozniosły się po kraju, i wkrótce wielu mężczyzn, młodych i tych starszych, gromadnie przybyli do nowego, luksusowego domu, uderzając do dziewczyny w konkury. Jednak Kaguya Hime nie była żadnym zainteresowana. Dość szybko wielu adoratorów dało za wygraną, pozostało jednak pięciu szlachetnie urodzonych.
Ale Kaguya Hime nie pragnęła zamążpójścia, i powiedziała o tym ojcu. Ten jednak poprosił ją, by dała mężczyznom szansę się wykazać. Dała każdemu zadane, by sprawdzić jaki mają charakter i czy są jej oddani.
Pierwszy kandydatem był Książę Ishizukuri. Miał on przywieźć z Indii miseczkę na jałmużnę, należącą do Buddy. Jednak książę słyszał wiele złych rzeczy o tych, którzy chcieli wtargnąć do Indii, a skradzenie miseczki na jałmużnę Buddy wróżyło coś o wiele gorszego. Pomyślał więc, że znajdzie w górach Japonii starą miseczkę, i powie, że należy do Buddy. Kaguya Hime nie była jednak głupia, i odrzuciła księcia.
Kolejny, Książę Kuramochi, został wysłany do P’englai by zerwać z baśniowego drzewa srebrną gałąź obwieszoną klejnotami. Zorientowawszy się, że to zadanie jest praktycznie niemożliwe do wykonania, książę zatrudnił dwóch koreańskich rzemieślników, którzy mieli stworzyć srebrną gałąź według opisu, który dostali. Gdy rzemieślnicy zrobili swoje, zaniósł gałązkę Kaguya Hime. Ta była olśniona tym, że gałąź pasowała idealnie do opisu, który dała księciu, i nie pozostało jej nic innego jak poślubić Kuramochi’ego. Wtedy to do domu drwala bambusa przybyli rzemieślnicy, którym książę zapomniał zapłacić i opowiedzieli co zrobili dla księcia. Czując wstyd z powodu swego uczynku, Kuramochi wymknął się, gdy Kaguya Hime płaciła rzemieślnikom za ich usługę.
Trzecim kandydatem był Minister Abe, który miał zdobyć niepalny płaszcz uszyty ze skór ognistych szczurów. Jednak szczury te mieszkały w wulkanach, a minister obawiał się wchodzić do wulkanu. Pomyślał więc, że po prostu kupi podobne. Najbardziej podobne jakie znalazł uszyte było z futer ognistych szczurów. Gdy tylko Kaguya Hime otrzymała płaszcz, natychmiast przetestowała go w ogniu. Ale skoro zrobione było z futer ognistych szczurów, zapaliło się a Minister Abe musiał opuścić dom drwala.
Trzeci kandydat, Radca Otomo, miał zdobyć jeden z siedmiu klejnotów, jakie na swojej głowie miał każdy smok. Radca wynajął łódź i wypłynął w morze w poszukiwaniu smoka. Jednak smok morski był dla Radcy zbyt przebiegły. Ten nie potrafiąc zdobyć klejnotu poddał się i stracił wszelką nadzieję na poślubienie Kaguya Hime, której już nigdy więcej nie spotkał.
Piąty, i ostatni kandydat, Radca Isonokami dostał zadanie znalezienia muszli porcelanki jaskółczej, mającej podobno pomóc kobiecie w uzyskaniu potomstwa.

Porcelanka jaskółcza (Cyprea Hirundo)

Myśląc, że oznacza to iż Kaguya Hime naprawdę chce go poślubić, radca szybko wyruszył na poszukiwania muszli. Znalazłszy drzewo, gdzie zwykle gniazdowały jaskółki, radca zaczął się wspinać ku jego koronie, gdzie miał nadzieję znaleźć gniazda jaskółek. Gdy tam dotarł, szczęśliwie znalazł gniazdo, w którym znajdowała się skorupka jaja jaskółki, lecz żeby ją dostać musiał balansować na pniu drzewa. Gdy tylko jego palce złapały skorupkę, stracił równowagę i spadł z drzewa. Gdy upadł na ziemię, radca skruszył skorupkę, o którą cały dzień się starał, przez co się poddał.
Po tym wypadku, cesarz usłyszał wieści o pięknej Kaguya Hime, i zdecydował się osobiście ją zobaczyć. Gdy tylko ją ujrzał natychmiast się w niej zakochał i poprosił o jej rękę. Jednakże Kaguya Hime nie miała zamiaru wychodzić za mąż, ale polubiła towarzystwo cesarza. Postanowili więc zostać przyjaciółmi i pisać do siebie listy.
Po kilku latach drwal zorientował się, że Kaguya Hime jest nieszczęśliwa, co bardzo go zasmuciło. Kaguya Hime widząc, że musi wyjaśnić mu całą sprawę, powiedziała, że tak naprawdę pochodzi z Księżyca, a na Ziemię zesłano ją za karę, ale jako nagrodę dla drwala za jego ciężką pracę. Powiedziała też, że przy najbliższej pełni musi powrócić na Księżyc.
Gdy nadeszła pełnia, na nocne niebo spłynęła z Księżyca ku Ziemi mała chmura. Na niej przyleciało wielu księżycowych ludzi, by zabrać Kaguya Hime z powrotem na Księżyc. Gdy tylko chmura opadła na ziemię, Kaguya Hime cichutko na nią weszła i przygotowała się do odlotu. Zanim to się stało, księżycowi ludzie dali drwalowi pigułkę, która wedle ich słów pozwoli mu żyć wiecznie. Była to podzięka za opiekę nad Kaguya Hime.
Straciwszy najbliższą sercu osobę, którą traktował jak córkę, drwal nie chciał żyć wiecznie. Wysłał więc pigułkę w liście, który Kaguya Hime napisała do cesarza. Słysząc co się stało, cesarz także nie chciał żyć wiecznie. Wysłał więc służącego na Fuji, górę najbliższą Księżycowi, gdzie ten miał spalić list razem z pigułką.
Gdy służący podpalił list, pojawił się długi snop dymu, który poleciał w górę, aż do księżyca. Dziś każdy może czasem dostrzec dym wydobywający się z Góry Fuji i zdążający ku Księżycowi.